India = heet, Nepal = cool!
Blijf op de hoogte en volg Joel
05 Augustus 2012 | Nepal, Pokhara
Hey mensen,
Even een teken van leven, live vanaf de voet van het Himalaya gebergte! Na een zeer inspirerende (en tamelijk vermoeiende) reis naar Pokhara, ben ik nu volledig geinstalleerd bij m'n gastgezin. Ik woon samen met m'n 'Ama' (moeder), haar schoondochter (van 16), en de hond (Lucky). Tot nu toe is het erg gezellig, ook al verloopt de communicatie soms nogal moeilijk. Maar Ama kan een beetje Engels, dus basic communicatie verloopt redelijk goed. Het vrijwilligerswerk gaat bestaan uit meehelpen in een weeshuis en les geven op een school, vnl. door de uitspraak van het Engels te oefenen. Werk in de kliniek staat een beetje op losse schroeven, ben ik vandaag achter gekomen... Erg jammer, kennelijk is er niet goed gecommuniceerd tussen de mensen van vrijwillig wereldwijd in Nederland en de mensen hier. Als het niet lukt ga ik zelf wel iets zoeken, dus hopen dat dat wel lukt. Overigens ben ik erachter gekomen dat ik de enige vrijwilliger ben hier (via vrijwillig wereldwijd althans), maar er zijn busladingen vol Nederlandse (en andere) toeristen te vinden, dus om een Westers praatje hoef ik gelukkig niet verlegen te zitten.
Als ik de situatie hier moet vergelijken met mijn ervaringen in Ghana, zijn ze er hier toch echt een stuk beter aan toe. De Human Development Index (HDI) is een lijst van landen, opgesteld door de VN, waarbij wordt gekeken naar de mate van armoede en dergelijke. Noorwegen staat op 1, Nederland op 3, Ghana op 135 en Nepal op 157. Als ik hier rondkijk, snap ik niet goed waarom Nepal lager op de lijst staat dan Ghana, omdat alles hier zo veel beter geregeld is! Het is hier schoon, ze hebben hier riolering, en de huizen zijn stevig. Maar misschien, als ik ook door het platteland ga reizen, dat ik ergere taferelen aantref... Wie weet. De mensen zijn hier heel vriendelijk en gastvrij (op een enkele vervelende taxi-chauffeur na), en ik heb 't tot nu toe erg naar m'n zin.
De reis is goed verlopen. Er waren geen problemen met mijn vlucht, maar bij aankomst in Delhi... Wat een hitte, wat een drukte, wat een rare mensen! Ze staren je aan alsof je van een andere planeet komt, en erg vriendelijk zijn ze ook niet. De cultuurshock was heel groot! Overal zie je bijna alleen maar mannen, ze spugen de hele tijd en lopen de hele tijd hun zaakje recht te trekken... Nogal onsmakelijk. De treinreis verliep minder soepel, want er was 6 uur vertraging. NS, eat your heart out! De reis zelf was heel mooi, en ik heb lokale snacks gedeeld met een medepassagier. In ruil voor wat hij mij aanbood, gaf ik hem een broodje pindakaas. Hij zei dat 'ie 't wel lekker vond...
Na de treinreis van ca. 15 uur (slecht geslapen, met 3 andere kerels op een bankje), een hotel genomen in Gorakhpur (400 Rs, ca. 7 euro). De volgende morgen de bus naar Sunauli (grensstad) gepakt, waar ik een vriendelijke Amerikaan tegenkwam die al langere tijd in India woonde. Hij was op zoek naar verlichting en innerlijke rust, want hij ging 2 maanden mediteren in Lumbini, de geboorteplaats van Boeddha en een soort pelgrimsoord. Heel grappig was dat hij tamelijk opvliegend was naar taxi-chauffeurs en dergelijke toe... Ze hoefden hem maar aan te spreken of hij sprong al uit z'n vel! Misschien heeft het voor hem dus wel zin, 2 maanden lang niet spreken en oogcontact mijden. We zijn samen ons visum aan de grens gaan halen, en hebben samen wat gegeten. Via hem kwam ik erachter dat de mensen die je soms ziet rondlopen in het oranje pelgrims zijn, op een of andere tocht naar een heilig oord. Interessant!
Vanuit Sunauli heb ik de nachtbus naar Pokhara gepakt, en het was schitterend om bij volle maan door het berglandschap van Zuid-Nepal te rijden, met uitzicht op de bergen, de dorpjes en de wolken in de valleien. Wederom niet of nauwelijks geslapen, maar wel dikke maatjes geworden met een gepensionneerde legerkapitein. Erg leuk, en superlekker gegeten onderweg. Ze eten hier vnl. dahl baht, een rijstgerecht met een aantal kleinere schoteltjes met o.a. gekruide kip, kerriesoep of bijv. sperzieboontjes. Groot verschil met India is hier dat ze maar blijven opscheppen, tot je barstensvol zit! Donderdag 2 augustus kwam ik om 5 uur 's ochtends aan in Pokhara.
Dus, om een lang verhaal kort te maken: de reis was fantastisch, Pokhara en de Nepalezen zijn enorm chill, maar het is nog even afwachten hoe het vrijwilligerswerk gaat worden. Hopelijk kan ik ergens bij een kliniekje meelopen, en valt het lesgeven ook wat mee. We gaan het zien!
Het weer valt tot nog toe goed mee, gezien het feit dat we hier midden in het regenseizoen zitten. Enkel vrijdag heeft het de hele dag geregend, gisteren was het heel mooi en heb ik een voettocht naar de zgn. World Peace Pagoda, een wit boeddhistisch bouwwerk op een berg ondernomen. Het was een mooie tocht, door het woud, met veel mooie beestjes. Terug zijn we met een bootje over het meer gegaan.
Nu ga ik er vandoor, ik ga zo nog naar Mahendra Pul bazaar met m'n Ama.
De mazzel!
Even een teken van leven, live vanaf de voet van het Himalaya gebergte! Na een zeer inspirerende (en tamelijk vermoeiende) reis naar Pokhara, ben ik nu volledig geinstalleerd bij m'n gastgezin. Ik woon samen met m'n 'Ama' (moeder), haar schoondochter (van 16), en de hond (Lucky). Tot nu toe is het erg gezellig, ook al verloopt de communicatie soms nogal moeilijk. Maar Ama kan een beetje Engels, dus basic communicatie verloopt redelijk goed. Het vrijwilligerswerk gaat bestaan uit meehelpen in een weeshuis en les geven op een school, vnl. door de uitspraak van het Engels te oefenen. Werk in de kliniek staat een beetje op losse schroeven, ben ik vandaag achter gekomen... Erg jammer, kennelijk is er niet goed gecommuniceerd tussen de mensen van vrijwillig wereldwijd in Nederland en de mensen hier. Als het niet lukt ga ik zelf wel iets zoeken, dus hopen dat dat wel lukt. Overigens ben ik erachter gekomen dat ik de enige vrijwilliger ben hier (via vrijwillig wereldwijd althans), maar er zijn busladingen vol Nederlandse (en andere) toeristen te vinden, dus om een Westers praatje hoef ik gelukkig niet verlegen te zitten.
Als ik de situatie hier moet vergelijken met mijn ervaringen in Ghana, zijn ze er hier toch echt een stuk beter aan toe. De Human Development Index (HDI) is een lijst van landen, opgesteld door de VN, waarbij wordt gekeken naar de mate van armoede en dergelijke. Noorwegen staat op 1, Nederland op 3, Ghana op 135 en Nepal op 157. Als ik hier rondkijk, snap ik niet goed waarom Nepal lager op de lijst staat dan Ghana, omdat alles hier zo veel beter geregeld is! Het is hier schoon, ze hebben hier riolering, en de huizen zijn stevig. Maar misschien, als ik ook door het platteland ga reizen, dat ik ergere taferelen aantref... Wie weet. De mensen zijn hier heel vriendelijk en gastvrij (op een enkele vervelende taxi-chauffeur na), en ik heb 't tot nu toe erg naar m'n zin.
De reis is goed verlopen. Er waren geen problemen met mijn vlucht, maar bij aankomst in Delhi... Wat een hitte, wat een drukte, wat een rare mensen! Ze staren je aan alsof je van een andere planeet komt, en erg vriendelijk zijn ze ook niet. De cultuurshock was heel groot! Overal zie je bijna alleen maar mannen, ze spugen de hele tijd en lopen de hele tijd hun zaakje recht te trekken... Nogal onsmakelijk. De treinreis verliep minder soepel, want er was 6 uur vertraging. NS, eat your heart out! De reis zelf was heel mooi, en ik heb lokale snacks gedeeld met een medepassagier. In ruil voor wat hij mij aanbood, gaf ik hem een broodje pindakaas. Hij zei dat 'ie 't wel lekker vond...
Na de treinreis van ca. 15 uur (slecht geslapen, met 3 andere kerels op een bankje), een hotel genomen in Gorakhpur (400 Rs, ca. 7 euro). De volgende morgen de bus naar Sunauli (grensstad) gepakt, waar ik een vriendelijke Amerikaan tegenkwam die al langere tijd in India woonde. Hij was op zoek naar verlichting en innerlijke rust, want hij ging 2 maanden mediteren in Lumbini, de geboorteplaats van Boeddha en een soort pelgrimsoord. Heel grappig was dat hij tamelijk opvliegend was naar taxi-chauffeurs en dergelijke toe... Ze hoefden hem maar aan te spreken of hij sprong al uit z'n vel! Misschien heeft het voor hem dus wel zin, 2 maanden lang niet spreken en oogcontact mijden. We zijn samen ons visum aan de grens gaan halen, en hebben samen wat gegeten. Via hem kwam ik erachter dat de mensen die je soms ziet rondlopen in het oranje pelgrims zijn, op een of andere tocht naar een heilig oord. Interessant!
Vanuit Sunauli heb ik de nachtbus naar Pokhara gepakt, en het was schitterend om bij volle maan door het berglandschap van Zuid-Nepal te rijden, met uitzicht op de bergen, de dorpjes en de wolken in de valleien. Wederom niet of nauwelijks geslapen, maar wel dikke maatjes geworden met een gepensionneerde legerkapitein. Erg leuk, en superlekker gegeten onderweg. Ze eten hier vnl. dahl baht, een rijstgerecht met een aantal kleinere schoteltjes met o.a. gekruide kip, kerriesoep of bijv. sperzieboontjes. Groot verschil met India is hier dat ze maar blijven opscheppen, tot je barstensvol zit! Donderdag 2 augustus kwam ik om 5 uur 's ochtends aan in Pokhara.
Dus, om een lang verhaal kort te maken: de reis was fantastisch, Pokhara en de Nepalezen zijn enorm chill, maar het is nog even afwachten hoe het vrijwilligerswerk gaat worden. Hopelijk kan ik ergens bij een kliniekje meelopen, en valt het lesgeven ook wat mee. We gaan het zien!
Het weer valt tot nog toe goed mee, gezien het feit dat we hier midden in het regenseizoen zitten. Enkel vrijdag heeft het de hele dag geregend, gisteren was het heel mooi en heb ik een voettocht naar de zgn. World Peace Pagoda, een wit boeddhistisch bouwwerk op een berg ondernomen. Het was een mooie tocht, door het woud, met veel mooie beestjes. Terug zijn we met een bootje over het meer gegaan.
Nu ga ik er vandoor, ik ga zo nog naar Mahendra Pul bazaar met m'n Ama.
De mazzel!
-
05 Augustus 2012 - 15:36
Opa En Oma:
Lieve Joël,
Fijn een bericht van je hebben. Altijd gebeuren er wel onverwachte dingen. Het doet ons goed dat je je niet verveelt. Dat werk komt ook wel weer voor elkaar. Bedankt voor je verslag en we hopen nog meer van je te lezen.
Veel liefs.
opa en oma. -
06 Augustus 2012 - 20:54
Josefien Voets:
Jammer van de stroeve start.. Maar waarschijnlijk vind je snel je plekje. En anders verder genieten van wat je onderweg tegenkomt. Leuk je belevenissen mee te kunnen volgen!
Veel groetjes! x J -
16 Augustus 2012 - 08:24
Ihnasya:
Hoi Joël,
Gelukkig dat je maar 6 uur vertraging had, ik was bang dat je door de stroomstoring in een gedeelte van India misschien vast was komen te zitten. Vandaag maar proberen aan de ongeduldige Nederlanders uit te leggen dat 7 minuten vertraging echt niet het einde van de wereld is. Wij hebben een leuke tijd in Engeland gehad, de cultuurschok viel daar wel mee gelukkig. Prachtige foto's trouwens heb je gemaakt. Ik wens je de komende tijd veel leuke ervaringen met mensen en dieren toe en blijf alsjeblieft af en toe wat van die leuke verslagen schrijven, we genieten er hier echt van.
Liefs, Ihnasya -
17 Augustus 2012 - 20:47
Talitha:
Hoi lieve Joel,
Wat een mooie foto's zeg, echt schitterend. Ik hoop dat het nog steeds goed met je gaat. Ik verlang naar een nieuwe e-mail van mijn oudste zoon.
Hopelijk heb je iets kunnen regelen zodat je toch in een kliniek kunt werken.
Ik heb nog nieuws van Jefta: hij gaat volgende week donderdag naar de Catamaran. Eindelijk. Waarschijnlijk ga ik die dag ook heen. Ik moet nog horen hoe het gaat allemaal.
Lieve schat, veel plezier en groetjes aan je ama.
Groetjes van je moeder -
19 Augustus 2012 - 08:46
Jorrit:
Euj dude
Gouden libelle, cool!
Leuk om te lezen man, veel moeite zal je niet hebben gehad met die drie kerels op een bank; ben je wel gewend hahaha.
Ben erg benieuwd naar foto's en ervaringen in het buitenland dus ik kijk uit naar je volgende blog, als dat lukt.
Succes met nieuw vrijwilligerswerk, gaat goedkomen.
Veel plezier en geniet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
